PANI KASIU… – „2000 leków za kawę?!”

Spokojnie, nawet w najatrakcyjniejszych turystycznie miejscach w Albanii nikt nie musi płacić za kawę ponad 70 złotych. Poza tym ceny kawy zaczynają się od 50 leków, a za 200 możemy kupić naprawdę wymyślną wersję. Skąd w takim razie biorą się te ceny w tysiącach?

Wszystkiemu winna jest denominacja 1:10 z… 1965 roku. W Polsce o denominacji już dawno zdążyliśmy zapomnieć, ale w Albanii pojęcie „stare leki” nadal funkcjonuje, nie tylko wśród starszego pokolenia. Ceny na produktach (zazwyczaj) podane są prawidłowo, ale gdy spytamy o nie sprzedawcę, bardzo często odpowie nam, dodając jeszcze jedno zero. Oczywiście nie chodzi mu wcale o naciąganie nieświadomego klienta, po prostu Albańczycy między sobą posługują się pojęciem „starych leków”. 

Czasem, gdy widzimy monetę o wartości stu leków, a ktoś upiera się, że płacimy tysiąc, sytuacja wydaje się absurdalna. Wtedy najlepiej dopytać, czy chodzi o „nowe” czy „stare” leki. Wydawałoby się, że takie problemy możemy napotkać jedynie, posługując się językiem albańskim, ale bardzo często zdarza się, że kelner mówiący płynnie po angielsku, informuje nas, że to małe espresso w lokalnym barze na rogu kosztuje… 500 leków. 

Rozmowa o cenach w sklepie czy kawiarni to także dobra okazja dla mieszkańca Albanii, żeby dowiedzieć się, skąd pochodzi rozmówca. Obcokrajowiec, nawet z Kosowa czy Macedonii, zazwyczaj używa „nowych leków”. 

W tym zamieszaniu można się z czasem połapać, chyba że w grę wchodzą miliony, wtedy najlepiej poprosić o przeliczenie na euro.